Kapituła u pijarów – część I
W Kościele przeżywamy dziś drugi dzień Świąt Wielkanocnych, a w Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów jest to jednocześnie dzień rozpoczęcia kolejnej Kapituły Prowincjalnej. W kilku kolejnych wpisach opowiem o tym, czym jest Kapituła, co się z nią wiąże i jakie zmiany może za sobą nieść. Ale po kolei…
Podstawą powstania życia zakonnego są słowa Jezusa skierowane do ludzi podczas kazania na górze „Bądźcie doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48) i Jego zachęta skierowana do bogatego młodzieńca: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj wszystko co masz, i rozdaj ubogim a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź ze Mną!” (Mt 19,21).
Jest wezwaniem Jezusa do uświęcenia się poprzez naśladowanie Go w życiu według tzw. rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa oraz do uczestnictwa w Jego misji.
Zakony rozwijają „życie według Ducha”, na które składa się intensywna modlitwa, życie we wspólnocie, pokuta, misja Kościoła i ożywianie świata mocami Odkupienia. Narzędziami Opatrzności Bożej są założyciele zakonów. Oni idąc po śladach Jezusa i Matki Bożej, realizowali w swoim życiu całkowite oddanie się Bogu w duchu miłości i apostolskiego zaangażowania na rzecz bliźnich, których – zgodnie ze swoim charyzmatem – uznali za najbardziej potrzebujących.
Założyciel pijarów św. Józef Kalasancjusz, jako pole swojej służby Bogu i Kościołowi, wybrał chrześcijańskie wychowanie ubogich dzieci. Dla założonego przez siebie zakonu pijarów zyskał zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej w 1617 roku.
Pijarzy realizują charyzmat swego Zakonodawcy poprzez działalność duszpasterską i oświatową. Jeszcze za życia Kalasancjusza wyruszyli z Italii do krajów Europy, później na inne kontynenty. Do Polski przybyli w 1642 roku i od razu przyczynili się do ewangelizacji i rozwoju szkolnictwa w naszej Ojczyźnie.
Konstytucje i Reguły Zakonu Pijarów określają terytorialnie podział na rejony i prowincje, oraz przewidują czasowe ramy kadencji. Najważniejszy pijar na świecie zwany ojcem generałem pełni swój urząd przez sześć lat, każdorazowy przełożony prowincji, wiceprowincji bądź delegatury piastuje swoją funkcję o dwa lata krócej. (c.d.n.)