No i stało się… Polska Prowincja Zakonu Pijarów wzbogaciła się dziś o trzech nowych zakonników. Stało się to w czasie uroczystej Mszy św., której w kościele pw. św. Józefa Kalasancjusza w Rzeszowie (tam, gdzie znajduje się nasz pijarski nowicjat) przewodniczył nasz Prowincjał o. Józef Matras SP.
Chociaż poza rokiem (1557) nie znamy dokładnej daty narodzin św. Józefa Kalasancjusza, nie brakuje badaczy i hagiografów, którzy jako wiarygodną datę narodzin Świętego przywołują dzień 11 września. Zresztą, bez większego wysiłku można odnaleźć co nieco na ten temat także w internecie.
Czy jest to data prawidłowa czy nie, nie wiadomo. Dociekania zostawmy badaczom. Tymczasem jutro Zakon Pijarów będzie przeżywał swoje patronalne święto – Uroczystość Najświętszego Imienia Maryi. W Polsce ta data od wielu już lat łączy się nierozerwalnie z dniem, w którym nowicjusze – po rocznej formacji w nowicjacie – składają swoje pierwsze śluby zakonne i przyjmują zakonny habit.
Taką właśnie piękną uroczystość będziemy przeżywali jutro w Rzeszowie, o czym – oczywiście – nie omieszkam napisać po uroczystościach nieco więcej. Tymczasem już teraz zapraszam do wspólnej modlitwy i wdzięczności Panu Bogu za dar trzech nowych zakonników – pijarów dla naszej Polskiej Prowincji.
Wszystko, co dobre, szybko się kończy. Zakończył się także nasz pobyt na Litwie. Opuściliśmy już gościnny Landwarów i wróciliśmy do domu, do Krakowa. A po drodze…
Po drodze oczywiście Suchowola i Okopy, miejsca nierozerwalnie związane z bł. ks. Jerzym Popiełuszką oraz Sokółka. Miejsce – jak wierzymy – cudu eucharystycznego. Ale w tym dniu także miejsce spotkania i modlitwy kapłanów dekanatu z ich pasterzami: abpem Tadeuszem i bpem Henrykiem. Wspólnie uczestniczyliśmy w Eucharystii.
Jeszcze krótka migawka z Litwy. Tym razem z Landwarowa czyli miejscowości, w której mieszkaliśmy, korzystając z gościnności bezhabitowych sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Imienia Jezus. Zgromadzenia założonego przez bł. Honorata Koźmińskiego.
W Landwarowie na ulicach słychać kilka języków. Litewski – to oczywiste. Ale równie często słychać także język polski, a to za sprawą polskiej szkoły, którą również mieliśmy okazję odwiedzić. Oprócz tych dwóch języków dzieci uczą się także angielskiego i rosyjskiego. A w zasadzie tego ostatniego uczyć się nie muszą, bo głównie w tym języku rozmawiają w domach.
Odwiedziliśmy też miejsce na Litwie dla pijarów szczególne – miejscowość Dukszty. Niektórzy nawet mówią: Dukszty Pijarskie. Przed laty bowiem właśnie tam posługiwali ojcowie pijarzy. Wybudowali nawet okazały kościół (na zdjęciu). Pochowani zostali na przykościelnym cmentarzu.
Dziś cały dzień spędziliśmy w Wilnie. Dzięki pani Irenie, naszej przewodnik, zwiedziliśmy wiele bardzo ciekawych zakątków tego miasta. Punktem kulminacyjnym była oczywiście Eucharystia, sprawowana w kaplicy Matki Bożej w Ostrej Bramie.
Wiele czasu poświęciliśmy na wędrowania po Wilnie śladami św. s. Faustyny i bł. ks. Michała Sopoćko, ale tym dwóch postaciom poświęcę niebawem osobny tekst. Wtedy też m. in. zobaczycie zdjęcia z pokoju, w którym Faustyna miała objawienia i w którym Pan Jezus podyktował jej Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Póki co, kilka zdjęć z naszego dzisiejszego pielgrzymowania.
