Wszystko w ręku Boga…

Ewangelia wg św. Łukasza 12,13-21.

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?» Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia». I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?” Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».

Na początku warto zauważyć to, że ,,zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole.” Cała przypowieść o tym bogatym człowieku zaczyna się właśnie od tego, że to Bóg pobłogosławił i pozwolił na to, by ziemia wydała dobre plony. Bez działania Pana Boga (dobrej gleby, właściwej pogody, itp.) nic by nie urosło. Gospodarz jednak najwyraźniej o tym nie pomyślał.

Nie myśląc o Darczyńcy, skupił całą swoją uwagę na samym darze czyli na tym, co dała mu ziemia. To jednak nie spodobało się Bogu, dlatego nazwał go głupcem i postanowił odebrać mu jego dobra.

Czy i my nie popełniamy takiego błędu? Śmiem twierdzić, że każdy z nas nie raz w życiu okazuje się być takim głupcem. Jesteśmy nim zawsze wtedy, kiedy bardziej cenimy sobie dar niż Darczyńcę. Świetnym przykładem może być np. to, co dzieje się w czasie pandemii. Wielu ludzi bardziej ceni sobie swoje życie i zdrowie (które są tylko darem od Boga) niż relację z samym Bogiem. To oczywiste, że trzeba dbać i chronić siebie i swoich bliskich, trzeba stosować się do zaleceń osób odpowiedzialnych za nasze zdrowie i życie, ale nie wolno nigdy czynić tego kosztem osobistej relacji z Bogiem. Nie wolno darem przysłaniać Tego, Kto ten dar nam ofiaruje.

Życie ziemskie nie może być nigdy ważniejsze od życia wiecznego. Przecież nikt z nas ani jednej chwili nie jest w stanie dodać do swojego wieku. Wszystko – również nasze zdrowie i życie – jest w ręku Boga. To On jest Darczyńcą. I to właśnie o Darczyńcy, a nie tylko o darach trzeba nam myśleć i pamiętać przede wszystkim.

Czyńmy tak, a na pewno nie usłyszymy nigdy owego ewangelicznego: głupcze.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.